SEVGİ

SEVGi

Sevgi ozgurluktur...
Ozgurluk, daglarin zirvesinde acan kardelen cicegidir...

Sevgi baristir...
Baris olum kusan mermilerin acimasizliginda parcalanan
cocuk bedenlerinin kan golunden gul yatagina donusmesidir...

Sevgi sefkattir...
Sefkat cinnet geciren bir cagin bilincleri barisla yikanmis anne elinin sicakligidir...

Sevgi gozyasidir...
Gozyasi, gecenin ayazinda kopru altinda buzulerek uyuyan tinerci
ve evsiz cocuklarin, gokyuzunden alinlarina dusen yagmur taneleridir...

Sevgi ozveridir...
Ozveri, insanligi kurtaracak degerlerin, egemenlerin zorbaliklarina
karsin sIkilmis yumruktur...

Sevgi ozlemektir...
Ozlemek Israil sinirinda, gozu donmus bir subayin sIktigi kursunlarla
bedeni parcalanan kucuk kiz cocugu Iman’in annesinin cigligidir...

Sevgi onurdur...
Onur yuzyillardir somurulen emekci halkin egilmeyen baslarinin,
direncle gokyuzune kaldirdiklarinda, duruslarindaki o muhtesem gorkemdir...

Sevgi kahkahadir...
Derin acilar yasayan bir halkin, gelecek guzel gunlerinin sonucudur...

Sevgi siirdir...
Yasam o kural tanimazligiyla ne zaman canimizi yakarsa Nazim’in
‘Yasamaya Dair’ siirini okudugumuzda bilincimize suzulen umuttur…
Insan olma kavgamizda… Topraga, suya, ve yeni dogmus bir bebek
cigligina duydugumuz saygiyi bir kez daha icsellestirmek icin...

Sevgi sicakliktir...
Sicaklik, hilesiz, yalansiz bir sevgilinin elinden, dostlugundan,
korkmadan basimizi omzuna yasladigimizda duydugumuz guvendir...

Sevgi guctur...
Guc, bilincin isimasi, zalimin ofkesine direnen kaledir...

Sevgi insan olmaktir...

Sevgi inanctir...

Sevgi bazen bir ozgurluk turkusu,
bazen dizelerde can bulan umut siiridir...

Bu gun bir kez daha yasamin,
direncin, umudun siirini okuyalim...

Basimi gokyuzune kaldirdim...
O sonsuz maviliklerde nazli nazli ucan turna surulerini saygiyla izledim...
Yuregim umutla doldu...

Ben hiç umudumu hiç yitirmeden yoluma devam ediyorum. Bu yolda bana destek olan ve beni hiç yanlız bırakmayan vede heşeye rağmen bana inanan ve güvenen tüm dostlarıma sevgiler...........